Με ρώτησε η Μαρία ....

  

Να του πω οτι εχει δυσλεξία ή θα αισθανθεί άσχημα ?

Ας το πάρουμε από την άλλη πλευρά . Ενα παιδί που εχει μια ειδικη μαθησιακή δυσκολία , καταλαβαίνει πως κάπου δυσκολεύεται. Αντιλαμβάνεται πως κανει κατι διαφορετικά απο τους υπολοίπους μέσα στη  τάξη , κι εκεί αρχίζει  να προσπαθεί να κανει δράσεις που τραβούν την προσοχή των αλλων .

Όταν ενα παιδί καταλαβαίνει πως εχει κάπου μια δυσκολία αλλά δεν εχει συζητηθεί ποτέ απο τους δικους του, η δεν εχει μάθει τι είναι ακριβως αυτό που το δυσκολεύει τότε το παιδί βγάζει δικα του συμπεράσματα και εκει ερχεται η ματαιωση, η θλίψη και ο φοβος.

Αναγνωρίζει την δυσκολία του  , αλλά μπορεί να καταλάβει και την ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσπάθεια που κανει ...που στο τέλος δεν εχει τα αποτελέσματα που θελει  και εκει απογοητεύεται. Λυπάται επειδή αισθάνεται ανήμπορος και οτι κουράζει τους γονείς και ολο αυτό σε βαθος χρόνου του φέρνει το συναίσθημα του να τα παρατήσει.

Οι γονείς λοιπόν χρειάζεται να στέκονται διπλα στα παιδιά με δυσλεξία  με υπομονή, με αγάπη και αποδοχή